acı çektim yarışma o gol beri Kaio Jorge ikinci yarının başında. Binlerce hayran oraya gitti Varsayım ve burada, Arjantin'de kalan binlerce kişi görkemin orada olduğunu hissetti. Ancak zaman geçmedi ve Brezilyalıların kuşatılması kalpleri felç etti. kadar her şey Roger Martinez El ele tutuşmak için tek başına koştu Cassio…
Tüm Yarış hayranları Kolombiyalının koşusunun o birkaç saniyesinin ne kadar uzun sürdüğünü hatırlayacaktır. Sonsuza kadar hissettiklerini, neye ya da kime sarıldıklarını hatırlatacaklar. Nueva Olla'da ve dev ekranların olduğu Cilindro'da asgari düzeyde bir sessizlik vardı. Tita arazisinde doğan yabancı Roger kaçtı. Uzun bir bekleyiş oldu çünkü forvet oynamaya hazır değildi; ayak bileğinde gözle görülür bir rahatsızlık vardı. Ama Costas elinde bir tane kalsın diye koydu. Ve işte oradaydı.
Daha sonra Roger başını kaldırmış halde bölgeye geldi ve şu fikri belirledi: şutu geçmek. Kolombiyalı oyuncunun hiyerarşisi var ve başarısız olmadı: Hernán Crespo'nun nişan almanız gerektiğini söylediği kalecinin ayağını güçlü bir şekilde tanımladı. Sonunda, milyonlarca akademisyenin çılgınlığını serbest bırakan şey 3-1 oldu; her ikisi de koçluk ekibindeki işbirlikçi olan çocuklarına sarılan koç Gustavo Costas'ı temsil ediyordu.
Roger gömleğini çıkardı ve ağlamak için yere düştü. Hepsi onunla birlikte bir insan yığını oluşturmaya gittiler. Tribünlerde her şey kucaklaşma gibiydi çünkü Racing, 36 yıl sonra mufasını çıkarıp uluslararası alanda şampiyon ilan etti. Ve evet, herkes Roger Martínez'in unutulmaz koşusunu hatırlayacaktır.
Roger, “Şu anda tarih yazdığım için çok mutluyum. Herkes bu kulübün benim için ne anlama geldiğini biliyor. İyi hissederek geri dönmek istedim. Ve maçı benden bir golle bitirmek büyük bir mutluluk” dedi. . Ve kapattı: “Yarışlar sanki ailemmiş gibi bana kapıları açtı. Geri döndüm ve şampiyon oldum. Ve en önemli şey de bu.”
Tüm Yarış hayranları Kolombiyalının koşusunun o birkaç saniyesinin ne kadar uzun sürdüğünü hatırlayacaktır. Sonsuza kadar hissettiklerini, neye ya da kime sarıldıklarını hatırlatacaklar. Nueva Olla'da ve dev ekranların olduğu Cilindro'da asgari düzeyde bir sessizlik vardı. Tita arazisinde doğan yabancı Roger kaçtı. Uzun bir bekleyiş oldu çünkü forvet oynamaya hazır değildi; ayak bileğinde gözle görülür bir rahatsızlık vardı. Ama Costas elinde bir tane kalsın diye koydu. Ve işte oradaydı.
Daha sonra Roger başını kaldırmış halde bölgeye geldi ve şu fikri belirledi: şutu geçmek. Kolombiyalı oyuncunun hiyerarşisi var ve başarısız olmadı: Hernán Crespo'nun nişan almanız gerektiğini söylediği kalecinin ayağını güçlü bir şekilde tanımladı. Sonunda, milyonlarca akademisyenin çılgınlığını serbest bırakan şey 3-1 oldu; her ikisi de koçluk ekibindeki işbirlikçi olan çocuklarına sarılan koç Gustavo Costas'ı temsil ediyordu.
Roger gömleğini çıkardı ve ağlamak için yere düştü. Hepsi onunla birlikte bir insan yığını oluşturmaya gittiler. Tribünlerde her şey kucaklaşma gibiydi çünkü Racing, 36 yıl sonra mufasını çıkarıp uluslararası alanda şampiyon ilan etti. Ve evet, herkes Roger Martínez'in unutulmaz koşusunu hatırlayacaktır.
Roger, “Şu anda tarih yazdığım için çok mutluyum. Herkes bu kulübün benim için ne anlama geldiğini biliyor. İyi hissederek geri dönmek istedim. Ve maçı benden bir golle bitirmek büyük bir mutluluk” dedi. . Ve kapattı: “Yarışlar sanki ailemmiş gibi bana kapıları açtı. Geri döndüm ve şampiyon oldum. Ve en önemli şey de bu.”