Saat beşe beş var. Saat beşe beş var. Yalan gibi görünüyor ama doğru. Tişört kardeşler 20 yıl önce Atina 2004 Olimpiyatlarında altın madalyayı kazanmışlardı. Şehir merkezindeki otelin salonuna birer birer giriyorlar. Çoğu birbirini görmemişti çünkü her oda onlara yeni verilmişti. Bu yüzden sarılmalar daha güçlü oluyor ve tokatlar sadece birkaç metre öteden duyuluyor.. “Ne yapıyorsun!!” diye tekrarlıyor kendini. olduktan yirmi yıl sonra Altın Nesil Arjantin basketbolunun en iyi ikilisi nihayet bir arada. İnanılmaz ama gerçek.
Bunu başlat mezun gezisi unutulmaz bir akşam yemeği, bu Cumartesi gecesi Mary Terán de Weiss stadyumunda maç gösterisi ve Mendoza'da beş günlük bir yolculukla devam edecek. Sadece onlar. Arjantin spor tarihinin en iyi takımı.
Andrés Nocioni (44) olmadığında sopayı alıyor ve önümüzdeki bir buçuk saatin nasıl geçeceğini ayarlıyor. ” yazan tabelayı alınManu Ginobili” (47) siyah harflerle yazıyor “Aranan” Bahia'lı Emanuel'in lila rengi bir tişört ve kot pantolonla geldiğinde oturacağı orta koltuğun arkasına bir kalemle tekrar yapıştırıyor ve üç gün önce onunla birkaç fotoğraf çekmeye gittiğini doğruluyor. Fabricio Oberto (49) San Antonio'da.
“Colitoooo! “El yok!”, şimdi yakalıyor Chapu ile Ruben Wolkowyski (51), yakın zamanda Mar del Plata'dan geldi. “İnsanların bizi tekrar görmek için bu kadar istekli olmaları inanılmaz. “Bunlar mütevazı davranıyorlar ama bir aydır eğitim alıyorlar” diye bitiriyor Kolo.
Altın Nesil, 20 yıl sonra bu cumartesi Villa Soldati'deki sergiye hazırlanıyor. Fotoğraf Enrique García Medina
“Benim şaşkınlığım tam. Bu düzeyde bir ilgi yaratabileceğimizi düşünmüyordum. Bugün kendimi oynarken görmek için para ödemezdim“, not ediyor ve gülüyor Luis Scola (44). “Ah, Luifa“Bizi pek iyi satmıyorsunuz” boğa güreşi Hugo Sconochini (53), en yaşlısı, altınların kaptanı.
“Kim olduğumuzdan dolayı kendimizi yeniden hazırlamanın bu yolundan keyif alıyoruz ama uçmayacağız, eh. Sadece beş yıldır tenis oynuyordum ve topa dokunmamıştım. Hatta basketbol ayakkabısı bile almak zorunda kaldım.”şaşırtıyor Gabriel Fernandez (48). “Yağ“Aklını kaybediyorsun” diye keskin oku ona doğru fırlattı. Alejandro Montecchia (52)- Öyleyim. “Sadece bir vites, ama oradayım.” ve Kolo Onu saklaması için Bahian'a gönderir: “O Puma “WhatsApp grubunda on gündür içilmez durumda.”
Burada gilada için poz yok. Beğeni veya takipçi arayan filtre yok. Elli, elli yaşına yaklaşan çocuklar şöyle: Bu cumartesi eylül ayının başında gerçekleşecek bir buluşmada sahaya çıkıp eğlenecekler. 45.000'den 250.000 pesoya kadar biletler saatler içinde tükendi. Arjantin forması sahaya her çıktığında, sportif performansları için bıraktıkları miras, oyuncu kimlikleri ve bağlılıkları kadar dostluk da onları birleştiriyor.
Atina 2004'te Olimpiyat altın madalyasıyla. Bugün neşe dağıtmaya devam ediyorlar. Ricardo Gonzale
“Burada olduğum için mutluyum. Bu bir araya gelme çılgınlığı ortaya çıkınca bazıları şunları söyledi: 'Bizi kim görmek ister?' -Unutma Leonardo Gutierrez (46)-. Her zaman Arjantin'de yaşadım ve bu nesile duyulan sevgiden, saygıdan ve insanların hissettiklerinden keyif aldım. Bizi birlikte tanımak için bize eşlik edeceklerinden emindim. Altı yıldır hiçbir şey yapmadığım için iki ay önce taşınmaya başladım. Üçlü bir sıradan diğerine yorucu bir tempoyla koşuyorum.”
Walter Hermann (45) ilk sıranın sağındaki son sandalyeden katkıda bulunuyor: “Her şey çok tuhaf. Aradan 20 yıl geçti ve bu grubun sahip olduğu disipline bakın. Çocuklarla bu konuyu konuşuyorum. Bakın fiziksel olarak nasıllar: kusursuz.” “Eminim öyle değil.” diyerek sözünü kesti. Aslan. Walter, “Eh, çocuklarla asla senin hakkında konuşmam” diye karşılık veriyor.
“Dikkat, sarışın tok”, onu yürüyüşe çıkar Carlos Delfino (42) Herrmann'ın alıcı olduğu Santa Fe dili. Şimdi de İtalyan Varese'nin CEO'su Scola'ya işaret ediyor: “Takımıyla birlikte antrenman yapan kişilerin olduğu bilgisini aldım.” Luifa Kaçınmıyor ve uyarıyor: “Dikkat edin, kancayı çekeceğim.”
Juan Ignacio Sánchez (48), pepebu kez yansıma zamanı değil. “Bir filmin içindeyim. Burada ne yaptığımı anlamıyorum. Bu başarıyı kutluyoruz, ama hepsinden önemlisi 20 yıl sonra hâlâ kıçımızla gülüyor olmamızı kutluyoruz.”
manu Ginobili, yeniden bir araya gelmenin inanılmaz doğasını doğruluyor: “On ikimiz, Olimpiyat altın madalyasının son gecesinden bu yana birlikte değildik. Bu yüzden gerçekten bir masaya oturup tekrar hikayeler dinlemek istiyorum.” Nocioni de aynı fikirde: “İlk gün bir araya geldiğimizde koçların bizi konuşmaktan ve antrenman yapmaktan alıkoymak zorunda kaldıkları zamanki duygunun aynısını hissediyorum. Bu büyük bir zevk. “Bir ayrıcalık.”
Altın Nesil, 20 yıl sonra bu cumartesi Villa Soldati'deki sergiye hazırlanıyor. Fotoğraf Enrique García Medina
Siyah gözlüklü sallanan kimse Gömleğinin altından sarkan Córdoba'lı Oberto da içtenlikle suç ortağı: “Odadan çıktım ve şunu düşündüm: 'Yarın antrenman saat kaçta?'”. Basketbolun eşsiz sancıları geri döndü. Daha önce aldığın haplar neredeydi?”. Ve Sconochini aksanıyla çok kusursuz, eksiksiz: “Bu takım çok dünya dışı. Hiçbir kazanan takımda görmediğim şeyleri yaptığını gördüm. Ruhu var, yaşamı var, dostluğu var… Bir haftadır artık çocuklarım bana tahammül edemiyor, heh. Tekrar inanılmaz hisler hissetmek için sabırsızlanıyorum. Burada onlarla birlikte oturmak benim için büyük bir gurur.” Montecchia ışığı görüyor ve cezalandırıyor: “Hugo'ya altyazı koyun çünkü o İtalyanca konuşuyor.”
Atina'daki zaferden, ABD'ye karşı dansla kazanılan yarı finalden ve İtalya'ya karşı unutulmaz finalden 20 yıl sonra, Altın Nesil sahalara saf bir şekilde geri dönüyor. göstermek. “Duygu, gerçeküstü bir mezun gezisi hissi veriyor. Oyun bitiyor ve çıkıyoruz. Oynamak zorunda kalacağız ama senaryoyu bize vermediler” diyor Pepe Sánchez. “Çocuklarımız bunu yaşamadı ve o ortam değerli olacak” diye belirtiyor. manu.
Ulusal bir tur yapılmasıyla ilgili soru üzerine cesaretlenen şenlik devam ediyor. “Planlanmış bir şey değil. Bize maçtan sonra sorun” diye yanıtlıyor Scola. “Yarın eğleneceğiz. Ve yarından sonraki gün kendimize şöyle diyeceğiz: 'Hey, topalsın'”diye ekliyor Aslan.
Tezgahın her iki tarafındaki genel duyguyu özetleyenler Cordobans Gutiérrez ve Oberto'dur. “Bu grup kuşaklar geçti ve yaşlı olmamıza ve saatte iki olmamıza rağmen bizi görmek istiyorlar -diyor-. İnsanlar 20 yıl sonra bize sarılmak için bir gösteriye gideceklerini anlıyorlar. Bazıları çocuklarına şunu söyleyecektir: 'Bu adamlar hayatımı değiştirdi ve basketbola yakınlaşmamı sağladı'”.
Kapanış ise Fabricio için: “Bir kliniğe gittik. Puma ve bunu açıkladığımızda al ve yuvarla Bizi alkışlamaya başladılar. Durmadılar. Bu takımın insanlar için ne anlama geldiğini ölçmedik. Bu takım her zaman oynamaya gitti, her zaman kazanmaya gitti ve asla şımarmasına izin vermedi. Hadi oynayalım ve kendimizi biraz şımartalım”.
Gösterinin adım adım ilerlemesi
Mary Terán de Weiss stadyumunun kapıları saat 17.00'de açılacak, böylece biletleri tükenen halkın açık hava aktivitelerinden yararlanabilmesi, yiyip içebilmesi ve ayrıca üçlü turnuvanın klasmanına katılabilmesi mümkün olacak.
Saat 20.00'de başlayacak ve ESPN ve Disney+ üzerinden canlı olarak yayınlanacak olan oyun şovunda Altın Nesil içeride de oynayacak ancak aynı zamanda seyirciler ve bazı özel konuklarla da bol bol etkileşim olacak.
“Gidiş-dönüş yolculuğumuzun bir parçası olacağımız bu harika kucaklaşma bizi çok fazla enerjiyle dolduracak. Bunu fazlasıyla hak ettiler” dedi. Ruben Magnanohazır bulunacak olan antrenör.
Bunu başlat mezun gezisi unutulmaz bir akşam yemeği, bu Cumartesi gecesi Mary Terán de Weiss stadyumunda maç gösterisi ve Mendoza'da beş günlük bir yolculukla devam edecek. Sadece onlar. Arjantin spor tarihinin en iyi takımı.
Andrés Nocioni (44) olmadığında sopayı alıyor ve önümüzdeki bir buçuk saatin nasıl geçeceğini ayarlıyor. ” yazan tabelayı alınManu Ginobili” (47) siyah harflerle yazıyor “Aranan” Bahia'lı Emanuel'in lila rengi bir tişört ve kot pantolonla geldiğinde oturacağı orta koltuğun arkasına bir kalemle tekrar yapıştırıyor ve üç gün önce onunla birkaç fotoğraf çekmeye gittiğini doğruluyor. Fabricio Oberto (49) San Antonio'da.
“Colitoooo! “El yok!”, şimdi yakalıyor Chapu ile Ruben Wolkowyski (51), yakın zamanda Mar del Plata'dan geldi. “İnsanların bizi tekrar görmek için bu kadar istekli olmaları inanılmaz. “Bunlar mütevazı davranıyorlar ama bir aydır eğitim alıyorlar” diye bitiriyor Kolo.
Altın Nesil, 20 yıl sonra bu cumartesi Villa Soldati'deki sergiye hazırlanıyor. Fotoğraf Enrique García Medina
“Benim şaşkınlığım tam. Bu düzeyde bir ilgi yaratabileceğimizi düşünmüyordum. Bugün kendimi oynarken görmek için para ödemezdim“, not ediyor ve gülüyor Luis Scola (44). “Ah, Luifa“Bizi pek iyi satmıyorsunuz” boğa güreşi Hugo Sconochini (53), en yaşlısı, altınların kaptanı.
“Kim olduğumuzdan dolayı kendimizi yeniden hazırlamanın bu yolundan keyif alıyoruz ama uçmayacağız, eh. Sadece beş yıldır tenis oynuyordum ve topa dokunmamıştım. Hatta basketbol ayakkabısı bile almak zorunda kaldım.”şaşırtıyor Gabriel Fernandez (48). “Yağ“Aklını kaybediyorsun” diye keskin oku ona doğru fırlattı. Alejandro Montecchia (52)- Öyleyim. “Sadece bir vites, ama oradayım.” ve Kolo Onu saklaması için Bahian'a gönderir: “O Puma “WhatsApp grubunda on gündür içilmez durumda.”
Burada gilada için poz yok. Beğeni veya takipçi arayan filtre yok. Elli, elli yaşına yaklaşan çocuklar şöyle: Bu cumartesi eylül ayının başında gerçekleşecek bir buluşmada sahaya çıkıp eğlenecekler. 45.000'den 250.000 pesoya kadar biletler saatler içinde tükendi. Arjantin forması sahaya her çıktığında, sportif performansları için bıraktıkları miras, oyuncu kimlikleri ve bağlılıkları kadar dostluk da onları birleştiriyor.
“Burada olduğum için mutluyum. Bu bir araya gelme çılgınlığı ortaya çıkınca bazıları şunları söyledi: 'Bizi kim görmek ister?' -Unutma Leonardo Gutierrez (46)-. Her zaman Arjantin'de yaşadım ve bu nesile duyulan sevgiden, saygıdan ve insanların hissettiklerinden keyif aldım. Bizi birlikte tanımak için bize eşlik edeceklerinden emindim. Altı yıldır hiçbir şey yapmadığım için iki ay önce taşınmaya başladım. Üçlü bir sıradan diğerine yorucu bir tempoyla koşuyorum.”
Walter Hermann (45) ilk sıranın sağındaki son sandalyeden katkıda bulunuyor: “Her şey çok tuhaf. Aradan 20 yıl geçti ve bu grubun sahip olduğu disipline bakın. Çocuklarla bu konuyu konuşuyorum. Bakın fiziksel olarak nasıllar: kusursuz.” “Eminim öyle değil.” diyerek sözünü kesti. Aslan. Walter, “Eh, çocuklarla asla senin hakkında konuşmam” diye karşılık veriyor.
“Dikkat, sarışın tok”, onu yürüyüşe çıkar Carlos Delfino (42) Herrmann'ın alıcı olduğu Santa Fe dili. Şimdi de İtalyan Varese'nin CEO'su Scola'ya işaret ediyor: “Takımıyla birlikte antrenman yapan kişilerin olduğu bilgisini aldım.” Luifa Kaçınmıyor ve uyarıyor: “Dikkat edin, kancayı çekeceğim.”
Juan Ignacio Sánchez (48), pepebu kez yansıma zamanı değil. “Bir filmin içindeyim. Burada ne yaptığımı anlamıyorum. Bu başarıyı kutluyoruz, ama hepsinden önemlisi 20 yıl sonra hâlâ kıçımızla gülüyor olmamızı kutluyoruz.”
manu Ginobili, yeniden bir araya gelmenin inanılmaz doğasını doğruluyor: “On ikimiz, Olimpiyat altın madalyasının son gecesinden bu yana birlikte değildik. Bu yüzden gerçekten bir masaya oturup tekrar hikayeler dinlemek istiyorum.” Nocioni de aynı fikirde: “İlk gün bir araya geldiğimizde koçların bizi konuşmaktan ve antrenman yapmaktan alıkoymak zorunda kaldıkları zamanki duygunun aynısını hissediyorum. Bu büyük bir zevk. “Bir ayrıcalık.”
Siyah gözlüklü sallanan kimse Gömleğinin altından sarkan Córdoba'lı Oberto da içtenlikle suç ortağı: “Odadan çıktım ve şunu düşündüm: 'Yarın antrenman saat kaçta?'”. Basketbolun eşsiz sancıları geri döndü. Daha önce aldığın haplar neredeydi?”. Ve Sconochini aksanıyla çok kusursuz, eksiksiz: “Bu takım çok dünya dışı. Hiçbir kazanan takımda görmediğim şeyleri yaptığını gördüm. Ruhu var, yaşamı var, dostluğu var… Bir haftadır artık çocuklarım bana tahammül edemiyor, heh. Tekrar inanılmaz hisler hissetmek için sabırsızlanıyorum. Burada onlarla birlikte oturmak benim için büyük bir gurur.” Montecchia ışığı görüyor ve cezalandırıyor: “Hugo'ya altyazı koyun çünkü o İtalyanca konuşuyor.”
Atina'daki zaferden, ABD'ye karşı dansla kazanılan yarı finalden ve İtalya'ya karşı unutulmaz finalden 20 yıl sonra, Altın Nesil sahalara saf bir şekilde geri dönüyor. göstermek. “Duygu, gerçeküstü bir mezun gezisi hissi veriyor. Oyun bitiyor ve çıkıyoruz. Oynamak zorunda kalacağız ama senaryoyu bize vermediler” diyor Pepe Sánchez. “Çocuklarımız bunu yaşamadı ve o ortam değerli olacak” diye belirtiyor. manu.
Ulusal bir tur yapılmasıyla ilgili soru üzerine cesaretlenen şenlik devam ediyor. “Planlanmış bir şey değil. Bize maçtan sonra sorun” diye yanıtlıyor Scola. “Yarın eğleneceğiz. Ve yarından sonraki gün kendimize şöyle diyeceğiz: 'Hey, topalsın'”diye ekliyor Aslan.
Tezgahın her iki tarafındaki genel duyguyu özetleyenler Cordobans Gutiérrez ve Oberto'dur. “Bu grup kuşaklar geçti ve yaşlı olmamıza ve saatte iki olmamıza rağmen bizi görmek istiyorlar -diyor-. İnsanlar 20 yıl sonra bize sarılmak için bir gösteriye gideceklerini anlıyorlar. Bazıları çocuklarına şunu söyleyecektir: 'Bu adamlar hayatımı değiştirdi ve basketbola yakınlaşmamı sağladı'”.
Kapanış ise Fabricio için: “Bir kliniğe gittik. Puma ve bunu açıkladığımızda al ve yuvarla Bizi alkışlamaya başladılar. Durmadılar. Bu takımın insanlar için ne anlama geldiğini ölçmedik. Bu takım her zaman oynamaya gitti, her zaman kazanmaya gitti ve asla şımarmasına izin vermedi. Hadi oynayalım ve kendimizi biraz şımartalım”.
Gösterinin adım adım ilerlemesi
Mary Terán de Weiss stadyumunun kapıları saat 17.00'de açılacak, böylece biletleri tükenen halkın açık hava aktivitelerinden yararlanabilmesi, yiyip içebilmesi ve ayrıca üçlü turnuvanın klasmanına katılabilmesi mümkün olacak.
Saat 20.00'de başlayacak ve ESPN ve Disney+ üzerinden canlı olarak yayınlanacak olan oyun şovunda Altın Nesil içeride de oynayacak ancak aynı zamanda seyirciler ve bazı özel konuklarla da bol bol etkileşim olacak.
“Gidiş-dönüş yolculuğumuzun bir parçası olacağımız bu harika kucaklaşma bizi çok fazla enerjiyle dolduracak. Bunu fazlasıyla hak ettiler” dedi. Ruben Magnanohazır bulunacak olan antrenör.