Herhangi bir günün, diyelim ki 16 Ekim 2004'ün üzerinden 20 yıl ve madeni paralar geçti. Ve o günü, haritada o zaman zar zor anekdot niteliğinde olan ve aile albümünün mahremiyeti açısından en önemli bölüm haline gelecek olan bir yere yerleştirelim. Sıfır Cairn bir gezegen efsanesinden. Belki de tesadüfen değil, bu olay gerçekleşti. KatalonyaKatalan isyanının tescilli markası olan özerkliğe aşık bir ülke. Basit bir futbol maçı, küçük bir yerli klasik ama beşikten gelen gururu yerle bir eden bir maç. Barça ve İspanyol Barselona şehrinin.
İspanya Ligi'nin yedinci turu, birinci ligdeki ilk resmi maçı olan Montjuïc'teki Olimpiyat stadyumunda oynandı. İkinci vatanı, ikinci vatanı, ilk futbol evi olan Barcelona'nın renkleriyle sadece 8 dakika sahadaydı. geleceğin nankörlük ve sadakatsizlik bölgesi. Hollandalı antrenör Frank Rijkaard Belki de çocukluk hayalleri ile gerçekliğin kibri arasındaki uzun yolda yürümeye başlayabilmek için onu sahaya attı.
Sırtında 30 numara olan o sıska adam için ceket ve pantolon bol görünüyordu.. Çok fazla kumaş ve küçük gövde. O zamanlar onun çok yürekli olduğunu ve o andan itibaren giydiği bedenlerin yanında gölgede kalacak devasa bir yeteneği şimdiden geliştirdiğini bilmek imkansızdı. Olympus'a pasaportum zaten damgalanmıştı. Tarihteki en devasa spor olaylarının revizyonistleri bir gün her şeyin böyle başlayacağını söyleyecektir.
Gardel, bunu söylemek yerine tanrılar gibi şarkı söyleyerek yeni yeni ortaya çıkan 20. yüzyılda “yirmi yılın hiçbir şey olmadığını” söylerdi. Her zaman geri döndüğümüz ve her zaman sıfırdan değil, daha az sıfırdan başladığımız solmuş alınların ülkesinde, geri dönmeyecek bir goblin vardı. Ve bunu Arjantinli genlerini inkar etmek için yapmazdı: Kendisi dışında sınırlar çizen ama her zaman ailesinin, halkının, ülkesinin meselelerini göz ucuyla gözetleyen birçok kişiden biriydi. Muhtemelen o bile ne yaptığını bilmiyordur. Ya da en azından ne yapacağını: O zaman kimsenin, o lambanın içinde ortaya çıkarmaya cesaret edebileceği bir cin olduğunu tahmin etmesi imkansızdı. Ta ki kendisi bunu tekrar tekrar yapana kadar. Ve bir tane daha.
O andan itibaren ülkelerini yöneteceklerdi. Nestor Kirchner, Cristina Fernández de Kirchner, Mauricio Macri, Alberto Fernandez Ve Javier Milei. Hiçbirine biat etmedi ve hiçbiriyle siyasi olarak evlenmedi. En fazla, çok sonraları kaçınılmaz bir protokole uymuştu. Ve bir başkasında, yetenekli bir boğa güreşçisi ve bir sürü paslanmaz çatlakla olağanüstü bir başarı elde edecekti. ooooeee! bir uçağın dibinde saklardı ve o çok hayalini kurduğu, siyasetçilerin ve siyasetçilerin çok imrendiği o kupayı saklardı. Hepsinin ona ihtiyacı vardı ama onun hiçbirine ihtiyacı yoktu.
Yirmi yıl önceki o Ekim gününden kısa bir süre sonra, o 16 Ekim'de, yangın, ilgisizlik ve ihmal, kendisi gibi bazıları henüz 17 yaşında olan birçok çocuğun mezarı haline geldi: Cro-Magnon Bir dans kulübünden çok daha sıcaktı. 194 ölü, neredeyse 1.500 yaralı vardı. Bir felaket. O çocuk bunu gazetelerden öğrendi. Her şeyden önce, spor başarılarını okudu ya da onlara söylendi. Manu Ginobili basketbolda ve Luciana Aymar ile Dişi aslanlar hokeyde. Böyle bir zaferi hayal edebilir miydi?
Lionel Messi, Inter Miami adına hat-trick yaptı. Fotoğraf: Reuters
Enflasyon zaten toplumun tasarruflarını ve hayallerini yıkan bir inişli çıkışlı durum olmuştu. Kapanmayan ve hala kanayan yaralar: 2004'te Montjuic Olimpiyat Stadı'nda çimlere bastığında bu oran %6,1 iken 2023'te bu oran %211,14'e ulaşacaktı. Yoksulluk, büyümesi durmayan kötü huylu tümörler gibi tedavisi olmayan bir hastalık haline gelecektir: 2004'te, ülkenin en kötü salgınla çökmesinden üç yıl sonra, nüfusun %44,7'si seviyesindeydi; Belki de Rosario'nun banliyölerindeki aile soyunu tehdit eden istatistikler ağına takılıp kalmamak için ayakları Katalan topraklarına doğru uçmuştu.
Artık kimsenin gelecekte yoksunluk hakkında kaç neslin düşünmek zorunda kalacağını bilemeyeceği 2024 yılında, Arjantin'de yoksulluk yüzde 52,9'a yükselecek. Ancak nerede durduğunu her zaman bilen o, böyle bir oranın dehşetini düşünürdü. Pandemi sırasında, ölümün şehrini ve ülkesini günlük yüzlerce kayıpla harap ettiği Rosario şehrine Vakfı aracılığıyla 30 solunum cihazı bağışladı. Creole bürokrasisi, “kötü sunulan belgelerin” bulunduğunu ve dayanışmalarının, Arjantin'in gerçekleşmemiş hayallerinin ve vaatlerinin yığıldığı bir depoda kullanılmadan bırakıldığını söyledi. Bu arada dolar ışık hızıyla çoğaldı: 31 Aralık 2004'te 2,99 dolardan işlem görüyordu. Ve bugün, yirmi yıl sonra, 1.100 ila 1.200 dolar aralığında. Belki kendi serveti gibi çoğaldı.
20 yıl önce geleneksel platform Zurna Kağıt sekiz yıl boyunca yerini dijital baskılarla paylaştı. E-posta ileri teknolojinin son sınırıydı. gelmemişti WhatsApp. Birbirlerini tanımıyorlar heyecan hiç biri Tik Tok. VE Facebook O, sosyeteye yeni çıkmıştı. Zeka başkalarının ya da kişinin kendisinin bir hediyesiydi, asla yapay değildi. Arjantinli bir Papa yoktu. Keçi, edebi hayal gücüne göre çayırlarda otlayan küçük hayvandı. heidi ve büyükbabası, yazarın ilhamıyla Johanna Spyri. Gerçekte, Córdoba ve San Luis dağlarında ızgarada pişirilen keçiler, peynirlerine çok rağbet gören ve genellikle etlerinin tadını çıkaran bir dağ hayvanıydı. Kimse isminin İngilizce olduğuna inanmaz (keçi) 16 Ekim 2004'ten itibaren bu çocuğun menşe adı olacaktır: KEÇİ (Tüm Zamanların En Harikasıtüm zamanların en iyisi).
Bu kadar çok futbol, bu kadar çok şan, evrensel hayranlığın diğer yüzünü yaratacaktır: küçük ama gürültülü bir futbol kulübü. nefret edenler Başarısızlıklarından faydalanan, onlara sahip olan ve seri halinde, her zaman en çok giymek istediği gömlekle (nefret edenler). Yaşadığı bu yirmi yıla rağmen ülkesinin dili, dilinin dili, “İspanya'dan İspanyolca” gibi geleneksel bir üslup veya deyimden en ufak bir ipucu bile almamıştı. “Rosarino'da” konuşmaya devam etti. Daha iyisi: neredeyse Negro Olmedo'nun “rosarigasino”sunda.
Messi, Milli Takım formasıyla hat-trick yaptı. Fotoğraf: Marcelo Carroll
İspanya'da bunlar nefret edenler gruplandırıldık Chiringuitoözel olarak hazırlanmış yerel bir TV programıdır. Florentino PerezBu karakterin çocukluğundan beri futbolun Beyaz Saray'ına attığı 26 golün kanı durmayan Real Madrid'in hiper milyoner başkanı. Don Florentino, harap olmuş kucak köpeklerinin aksine, neredeyse her zaman sessizce onlara katlandı. Edu Aguirre, Tomas Roncero Ve José Luis Sanchezkimlerin yüzlerini göstermesi gerekirdi. Ve belki sadece bu değil.
Bilinen bazı kötü kopyalar bu topraklarda çoğaldı. Dahası; Artık vazgeçmeyenler bile var. Geçen hafta mikrofondaki küstah bir kişi eleştiriyi saçmalıkla karıştırdı. Ve tek başına alay köşesine gitti. Bir muhabir, karakterimizin 330 gün sonra ülkeye döneceğini duyurduğunda yayında düzeltti: Ülkeye büyük bir bilet satıcısının ve eski bir futbolcunun geldiğini söylüyoruz.. Tanrım. Peki onun adını gasp edecek ve birbiri ardına rekorlar kıracak kişi kim olacak?
Yirmi yıl. O çocuk adam oldu. Hayattan zevk almak için çok genç, futbol için olgun ve yine de 16 Ekim 2004'te olduğu gibi sahalara atlama kaygısını koruyor. Tüm bu zaman zarfında Arjantin futbolu kaybetti. Maradona (çocukluğundan beri idolü) ve Sıska MenottiOnu oynarken izlemekten keyif aldığım bir bilgelik ışığı. Ülke, kendisi gibi diğer disiplinlerdeki evrensel aydınlara veda etti: Siyah Fontanarrosa (2007); mercedes sosa (2009); Maria Elena Walsh (2011); benLuthier'ler Daniel Rabinovich (2015) ve Marcos Mundstock (2020); çoktan kınana (2020), babası Mafalda.
Birinci sınıfta ilk kez sahneye çıktığında, Milli Takım'daki “küçük mavi odası”, onunla birlikte oynadıklarına hâlâ inanamayan o küçük piçler bebekti: Nico Paz Bir ay önce doğmuştu; Grenache3 ay önce; Enzo Fernandez Ve Thiago Almada3 yaşındaydılar ve Julian Alvarez sadece 4.
Leo Messi, Katar'daki Lusail Stadı'nda Dünya Kupası'nı kaldırdı. Fotoğraf: Fernando de la Orden
Jorge ValdanoFutbolu ve hayatı bilen biri bunu herkesten daha iyi tanımladı: “Bir dahi olarak doğdu ve bilge bir adam oldu.” Halihazırda bireysel ve kolektif yüzden fazla ödül kazandı; hepsi konuyla alakalı, bazıları diğerlerinden daha fazla. Kimse bu kadarını yapmadı. Kimse bu kadar ileri gidemedi. Kimse bizi o 18 Aralık 2022 kadar sevindirmedi. O, tarihin en büyük kazananı. Ve büyük şehirlerin görkemli kentsel komplekslerinden yoksul ülkelerin en uzak çöllerine kadar en sevilenleri. Resmi maçlarda beş günde iki hat-trick yaparak bu başarıyı elde etti. Notun tamamında nelerden bahsetmedik? Kim olduğunu söylemenin gerekli olduğunu düşünen var mı?
İspanya Ligi'nin yedinci turu, birinci ligdeki ilk resmi maçı olan Montjuïc'teki Olimpiyat stadyumunda oynandı. İkinci vatanı, ikinci vatanı, ilk futbol evi olan Barcelona'nın renkleriyle sadece 8 dakika sahadaydı. geleceğin nankörlük ve sadakatsizlik bölgesi. Hollandalı antrenör Frank Rijkaard Belki de çocukluk hayalleri ile gerçekliğin kibri arasındaki uzun yolda yürümeye başlayabilmek için onu sahaya attı.
Sırtında 30 numara olan o sıska adam için ceket ve pantolon bol görünüyordu.. Çok fazla kumaş ve küçük gövde. O zamanlar onun çok yürekli olduğunu ve o andan itibaren giydiği bedenlerin yanında gölgede kalacak devasa bir yeteneği şimdiden geliştirdiğini bilmek imkansızdı. Olympus'a pasaportum zaten damgalanmıştı. Tarihteki en devasa spor olaylarının revizyonistleri bir gün her şeyin böyle başlayacağını söyleyecektir.
Gardel, bunu söylemek yerine tanrılar gibi şarkı söyleyerek yeni yeni ortaya çıkan 20. yüzyılda “yirmi yılın hiçbir şey olmadığını” söylerdi. Her zaman geri döndüğümüz ve her zaman sıfırdan değil, daha az sıfırdan başladığımız solmuş alınların ülkesinde, geri dönmeyecek bir goblin vardı. Ve bunu Arjantinli genlerini inkar etmek için yapmazdı: Kendisi dışında sınırlar çizen ama her zaman ailesinin, halkının, ülkesinin meselelerini göz ucuyla gözetleyen birçok kişiden biriydi. Muhtemelen o bile ne yaptığını bilmiyordur. Ya da en azından ne yapacağını: O zaman kimsenin, o lambanın içinde ortaya çıkarmaya cesaret edebileceği bir cin olduğunu tahmin etmesi imkansızdı. Ta ki kendisi bunu tekrar tekrar yapana kadar. Ve bir tane daha.
O andan itibaren ülkelerini yöneteceklerdi. Nestor Kirchner, Cristina Fernández de Kirchner, Mauricio Macri, Alberto Fernandez Ve Javier Milei. Hiçbirine biat etmedi ve hiçbiriyle siyasi olarak evlenmedi. En fazla, çok sonraları kaçınılmaz bir protokole uymuştu. Ve bir başkasında, yetenekli bir boğa güreşçisi ve bir sürü paslanmaz çatlakla olağanüstü bir başarı elde edecekti. ooooeee! bir uçağın dibinde saklardı ve o çok hayalini kurduğu, siyasetçilerin ve siyasetçilerin çok imrendiği o kupayı saklardı. Hepsinin ona ihtiyacı vardı ama onun hiçbirine ihtiyacı yoktu.
Yirmi yıl önceki o Ekim gününden kısa bir süre sonra, o 16 Ekim'de, yangın, ilgisizlik ve ihmal, kendisi gibi bazıları henüz 17 yaşında olan birçok çocuğun mezarı haline geldi: Cro-Magnon Bir dans kulübünden çok daha sıcaktı. 194 ölü, neredeyse 1.500 yaralı vardı. Bir felaket. O çocuk bunu gazetelerden öğrendi. Her şeyden önce, spor başarılarını okudu ya da onlara söylendi. Manu Ginobili basketbolda ve Luciana Aymar ile Dişi aslanlar hokeyde. Böyle bir zaferi hayal edebilir miydi?
Lionel Messi, Inter Miami adına hat-trick yaptı. Fotoğraf: Reuters
Enflasyon zaten toplumun tasarruflarını ve hayallerini yıkan bir inişli çıkışlı durum olmuştu. Kapanmayan ve hala kanayan yaralar: 2004'te Montjuic Olimpiyat Stadı'nda çimlere bastığında bu oran %6,1 iken 2023'te bu oran %211,14'e ulaşacaktı. Yoksulluk, büyümesi durmayan kötü huylu tümörler gibi tedavisi olmayan bir hastalık haline gelecektir: 2004'te, ülkenin en kötü salgınla çökmesinden üç yıl sonra, nüfusun %44,7'si seviyesindeydi; Belki de Rosario'nun banliyölerindeki aile soyunu tehdit eden istatistikler ağına takılıp kalmamak için ayakları Katalan topraklarına doğru uçmuştu.
Artık kimsenin gelecekte yoksunluk hakkında kaç neslin düşünmek zorunda kalacağını bilemeyeceği 2024 yılında, Arjantin'de yoksulluk yüzde 52,9'a yükselecek. Ancak nerede durduğunu her zaman bilen o, böyle bir oranın dehşetini düşünürdü. Pandemi sırasında, ölümün şehrini ve ülkesini günlük yüzlerce kayıpla harap ettiği Rosario şehrine Vakfı aracılığıyla 30 solunum cihazı bağışladı. Creole bürokrasisi, “kötü sunulan belgelerin” bulunduğunu ve dayanışmalarının, Arjantin'in gerçekleşmemiş hayallerinin ve vaatlerinin yığıldığı bir depoda kullanılmadan bırakıldığını söyledi. Bu arada dolar ışık hızıyla çoğaldı: 31 Aralık 2004'te 2,99 dolardan işlem görüyordu. Ve bugün, yirmi yıl sonra, 1.100 ila 1.200 dolar aralığında. Belki kendi serveti gibi çoğaldı.
20 yıl önce geleneksel platform Zurna Kağıt sekiz yıl boyunca yerini dijital baskılarla paylaştı. E-posta ileri teknolojinin son sınırıydı. gelmemişti WhatsApp. Birbirlerini tanımıyorlar heyecan hiç biri Tik Tok. VE Facebook O, sosyeteye yeni çıkmıştı. Zeka başkalarının ya da kişinin kendisinin bir hediyesiydi, asla yapay değildi. Arjantinli bir Papa yoktu. Keçi, edebi hayal gücüne göre çayırlarda otlayan küçük hayvandı. heidi ve büyükbabası, yazarın ilhamıyla Johanna Spyri. Gerçekte, Córdoba ve San Luis dağlarında ızgarada pişirilen keçiler, peynirlerine çok rağbet gören ve genellikle etlerinin tadını çıkaran bir dağ hayvanıydı. Kimse isminin İngilizce olduğuna inanmaz (keçi) 16 Ekim 2004'ten itibaren bu çocuğun menşe adı olacaktır: KEÇİ (Tüm Zamanların En Harikasıtüm zamanların en iyisi).
Bu kadar çok futbol, bu kadar çok şan, evrensel hayranlığın diğer yüzünü yaratacaktır: küçük ama gürültülü bir futbol kulübü. nefret edenler Başarısızlıklarından faydalanan, onlara sahip olan ve seri halinde, her zaman en çok giymek istediği gömlekle (nefret edenler). Yaşadığı bu yirmi yıla rağmen ülkesinin dili, dilinin dili, “İspanya'dan İspanyolca” gibi geleneksel bir üslup veya deyimden en ufak bir ipucu bile almamıştı. “Rosarino'da” konuşmaya devam etti. Daha iyisi: neredeyse Negro Olmedo'nun “rosarigasino”sunda.
İspanya'da bunlar nefret edenler gruplandırıldık Chiringuitoözel olarak hazırlanmış yerel bir TV programıdır. Florentino PerezBu karakterin çocukluğundan beri futbolun Beyaz Saray'ına attığı 26 golün kanı durmayan Real Madrid'in hiper milyoner başkanı. Don Florentino, harap olmuş kucak köpeklerinin aksine, neredeyse her zaman sessizce onlara katlandı. Edu Aguirre, Tomas Roncero Ve José Luis Sanchezkimlerin yüzlerini göstermesi gerekirdi. Ve belki sadece bu değil.
Bilinen bazı kötü kopyalar bu topraklarda çoğaldı. Dahası; Artık vazgeçmeyenler bile var. Geçen hafta mikrofondaki küstah bir kişi eleştiriyi saçmalıkla karıştırdı. Ve tek başına alay köşesine gitti. Bir muhabir, karakterimizin 330 gün sonra ülkeye döneceğini duyurduğunda yayında düzeltti: Ülkeye büyük bir bilet satıcısının ve eski bir futbolcunun geldiğini söylüyoruz.. Tanrım. Peki onun adını gasp edecek ve birbiri ardına rekorlar kıracak kişi kim olacak?
Yirmi yıl. O çocuk adam oldu. Hayattan zevk almak için çok genç, futbol için olgun ve yine de 16 Ekim 2004'te olduğu gibi sahalara atlama kaygısını koruyor. Tüm bu zaman zarfında Arjantin futbolu kaybetti. Maradona (çocukluğundan beri idolü) ve Sıska MenottiOnu oynarken izlemekten keyif aldığım bir bilgelik ışığı. Ülke, kendisi gibi diğer disiplinlerdeki evrensel aydınlara veda etti: Siyah Fontanarrosa (2007); mercedes sosa (2009); Maria Elena Walsh (2011); benLuthier'ler Daniel Rabinovich (2015) ve Marcos Mundstock (2020); çoktan kınana (2020), babası Mafalda.
Birinci sınıfta ilk kez sahneye çıktığında, Milli Takım'daki “küçük mavi odası”, onunla birlikte oynadıklarına hâlâ inanamayan o küçük piçler bebekti: Nico Paz Bir ay önce doğmuştu; Grenache3 ay önce; Enzo Fernandez Ve Thiago Almada3 yaşındaydılar ve Julian Alvarez sadece 4.
Jorge ValdanoFutbolu ve hayatı bilen biri bunu herkesten daha iyi tanımladı: “Bir dahi olarak doğdu ve bilge bir adam oldu.” Halihazırda bireysel ve kolektif yüzden fazla ödül kazandı; hepsi konuyla alakalı, bazıları diğerlerinden daha fazla. Kimse bu kadarını yapmadı. Kimse bu kadar ileri gidemedi. Kimse bizi o 18 Aralık 2022 kadar sevindirmedi. O, tarihin en büyük kazananı. Ve büyük şehirlerin görkemli kentsel komplekslerinden yoksul ülkelerin en uzak çöllerine kadar en sevilenleri. Resmi maçlarda beş günde iki hat-trick yaparak bu başarıyı elde etti. Notun tamamında nelerden bahsetmedik? Kim olduğunu söylemenin gerekli olduğunu düşünen var mı?